قدس آنلاین- رقیه توسلی: از کربلا تا شام، هزاران فرسخ حُزن تان را قربان... ای ذوالثفنات تاریخ! به قربان پریشانی و ماتمِ همه ی  زندگی تان... به قربان امام و عمو و برادران و اهل بیتی که بر فراز نی، حق و باطل را بانگ برداشتند...

عمریست این مصیبت عظما را پناهنده تان می شویم... به صحیفه ی ایمن تان... به دعای بیست و یکم اُخت القرآن، به «اللَّهُمَّ یَا کَافِیَ الْفَرْدِ الضَّعِیفِ، وَ وَاقِیَ الْأَمْرِ الْمَخُوفِ»... به زبور آل محمد و انجیل اهل بیت، به صحیفه سجادیه تان...

آنجا که می شود قدری نفس گرفت، در نغمه های روحانی شناور شد و از زین العابدین و عمه سادات خواند... از عشق که ثارالله است و از برادر که جز عباس بن علی نیست...

مُحرم است؛ کیست که نداند مدینه، این روزها کلبه احزان عالم است...

فراق یوسف، پیامبرمان یعقوب را سفیدچشم کرد؛ چه مرامی شریف تر از نیایش و خطابه در عزای نینوا، ابوالحسین جان!